Herbata Pu-Erh.

Pu-erh (普洱茶) to rodzaj chińskiej herbaty, która zaliczana jest w Polsce do herbat czerwonych ze względu na kolor naparu. Jednakże w przeciwieństwie do Europejczyków, mieszkańcy Chin uważają Pu-erh za herbatę czarną. W tamtejszym rozumowaniu, herbatę określa się po barwie suszu, nie zaś koloru gotowego już napoju, tak jak ma to miejsce w wielu krajach Europy.

Nazwa wzięta została od regionu Pu'er niedaleko prowincji Yunnan (雲南) w Chinach. Herbata Pu-erh powstaje tradycyjnie z liści wiekowych, dzikich drzew herbacianych zwanych Qingmao, rosnących w południowej części kraju. Ale nie tylko. Znaczna ilość takich drzew rośnie również w tropikalnych regionach takich egzotycznych państw jak Birma, Wietnam czy Laos, a także we wschodnich krańcach Indii.

Prowincja Yunnan rozpoczęła produkcję tej herbaty już w okresie Trzech Królestw w latach 220-360. Wtedy to, wyśmienity taktyk Zhu Ge Liang z Syczuanu zachęcił lud, by zaczął kultywować picie herbaty, co w rezultacie miało prowadzić do poprawy warunków życia. Przez wielu ludzi Zhu Ge Liang był nazywany bogiem herbaty.

Herbata Pu-erh była sprzedawana już nie tylko w Chinach, lecz także w Tybecie i południowo-wschodniej Azji.

Dziś herbata Pu-erh jest dobrze znana na całym świecie i jako jedyna  podlega wyjątkowo długiemu procesowi fermentacji. Jej kolor z upływem czasu brązowieje, by ostatecznie przybrać szkarłatną barwę. Niektóre rodzaje Pu-erh sprzedawane są w postaci sypkiej herbaty, lecz zdecydowana większość herbat wysokiej jakości, jest skompresowana w różne formy takie jak kostki, ptasie gniazda, grzyby, czy melony. Najpopularniejszym kształtem jest bez zwątpienia „Bing Cha” (饼茶), czyli herbata w kształcie okrągłego dysku. Są pewne teorie, co do kształtów herbaty Pu-erh, lecz powszechnie uważa się że takie skompresowane formy są poręczne i łatwiejsze w transporcie. Prawdą jest bowiem, że herbata Pu-erh była dawno temu przewożona na grzbietach koni, które niejednokrotnie musiały pokonać wyboiste, niebezpieczne, górzyste tereny, a taka podróż niejednokrotnie trwała nawet miesiąc. Kształt i wielkość herbaty miały zatem niewątpliwie ogromne znaczenie.

Dlaczego herbata Pu-erh jest tak ceniona na całym świecie? Odpowiedź jest prosta. Posiada ona liczne, lecznicze właściwości, do których zaliczyć można chociażby obniżanie cholesterolu, poprawienie trawienia, poprawę pamięci, wzmocnienie organizmu, wspomaganie pracy wątroby, czy też łagodzenie nieprzyjemnych skutków picia alkoholu. Nic więc dziwnego, że przez setki lat był to obowiązkowy napój cesarzy chińskich, na stałe włączony do ich jadłospisu. Nie są to tylko czcze słowa. W pewnym szpitalu we Francji odbył się medyczny eksperyment. Udowodniono wtedy, że regularne spożywanie herbaty Pu-erh obniża poziom lipidów we krwi o 13 %. Oprócz tego, ponad 40 % badanych  w wieku 40-50 lat po regularnym piciu naparu straciło zbędne kilogramy. Inny test przeprowadzony przez Kunming Medical Institute dowiódł, że Pu-erh posiada o wiele lepszy efekt w leczeniu niż klofibrat – lek na lipidemię (nadmiar lipidów we krwi). To wystarczające powody, by sięgnąć po tę herbatę.

Wielu ludzi uznaje, że herbata Pu-erh jest gotowa i najlepsza do spożycia dopiero po upływie wielu, wielu lat. Najstarsze osiągają nawet lat 50. Z wiekiem, zapach herbaty ulega diametralnej zmianie. Można pokusić się o stwierdzenie, że herbata ta, im jest starsza tym lepsza. Zupełnie jak wino. I tak jak w przypadku dobrego wina, koneserzy chińskiej herbaty Pu-erh są w stanie zapłacić za nią krocie. Niektóre rodzaje osiągają niebotyczną sumę tysiąca dolarów amerykańskich za kilogram, a herbacianych ekspertów nie zraża fakt, że wartościowa i starsza Pu-erh jest dziś bardzo rzadka i  ciężka do zdobycia.

Jak wybrać dobrą Pu-erh? Po pierwsze ważne jest to, jak dojrzewała i w co została zapakowana herbata. Powinna ona dojrzewać w miejscu chłodnym, ciemnym i suchym. Z dala od wszelakich aromatów, gdyż szybko chłonie zapachy. Najlepiej jeśli herbata przechowywana jest w przewiewnym opakowaniu. Nie może to być folia, ani puszka, gdyż te nie przepuszczają powietrza. Drugim ważnym czynnikiem przy wyborze herbaty Pu-erh jest jej zapach. Herbata powinna posiadać silny, naturalny, herbaciany aromat. W zależności od jej wieku, można wyczuć także aromaty drzewne, czy nawet woń dymu. Należy także zwrócić uwagę na barwę herbaty. Bardzo stara, będzie miała kolor czerwony. Nowsza zaś, będzie bardziej zielonkawa. Jeśli nadal to z mało, można zrobić próbę smaku, by upewnić się która herbata trafia w nasze gusta i najlepiej smakuje.